

Fui boideiro de todo mundo antre l "minha senhora, dá licença que bá lá fora?" i l tornar a antrar de beiços molhados i roupa arrespinchada de l'auga que s'arramaba antre las manos anté cair na piedra / puial de tanto cántaro i arregador.
Scola cun casa pal pursor(a), auga acerca, galhos no antruido ... agarimos d'un pobo a los mestres senhores de algua pacéncia i saber que relbóran adiles de eignoráncia para que l trigo de l saber pudisse crecer fuorte.
.
Buonos dies
i auga pura
Sem comentários:
Enviar um comentário