29.4.10

La Mona l Maio II

...cuntinuaçon...

L purmeiro lhaço al son de tamboril i gaita cantában assi:

Jasus miu, Jasus Cristo
Dius i home berdadeiro
Criador e redentor
Salbador de l mundo anteiro,
A Ti dedicamos
Este lhaço purmeiro
An nome de l Pai, amén
I de outros dous tamien.

Segui-se lhougo l “binte cinco de ruoda” i l “binte cinco abierto”, dous lhaços birils, decedidos capazes de cansar ls más pintados dançadores. Bieno apuis la “yerba”, lhaço pequeinho mas custoso an que ls guias precisian de muita i sabida ginástica, i de poular a sério para nun perder un pique. Scuita:

Se quieres que te segue la yerba
Trai-me la gadanha
Cula tue piedra
Para aguçar
Trai-me l carro
Pa l cargar
Que segada stá
Que segada stá.

Seguiran-se apuis outros cumo la “anramada” la “lhiebre”, la “carmela”, poema dedicado a la Birge, tan sublime cumo custoso, i al final “ls quatro oufícios”, oureginal i angraciado, pa ls garoticos ríren. Digo por fin, porque Tiu Tamboriteiro negou-se a acumpanhar “la pomienta”; alhá sabie porquei e mesmo l títalo nun çfraçaba!... i bonda home sério, fazírun-le la buntade. Acabou.
- Bamos-mos! Fizo Manolico.
- I la mona?
Zulmira, que an todo l tiempo nun çprendira ls uolhos de ls dançadores, tamien de la mona, muito menos, çpregou l pensamiento.
- La mona, quiero ber la “mona de l Maio”
- Nun podemos.
- Porquei?
- Agora ls dançadores stan cansados i ban a quemer las sardinas i l arroç-doce. Apuis de la meia-nuite, alboran la mona, para naide ber. Agora nun deixan.
- Aton bamos-mos.
Pul scuro de la nuite i al strelhumbre de las streilhas, Manolico iba assobiando i cantando ls lhaços que habie daprandido… la letra i música que las buoltas i piques esses!... quien atina cun eilhes?
... ten cuntinuaçon ...

José Francisco Fernandes - Padre Zé
01 de Deziembre de 1961

Sem comentários: