23.4.10

Miranda II

... cuntinuaçon ...
Chegou l die de l nuosso eisame. Alhebantei-me cedo cuntento, sastifeito!
La camarada puso-se a camino de la cidade, angordando, cumo an dies de feira, ou romarie.
Al chegar al alto de la Cabreira que adomina la cidade, l praino quebrou-se a ls nuossos pies i aparciu un biston anteiramiente nuobo, suprendiente i horrible.
L termo a la squierda derretie-se an arribas fragosas, por adonde arrogaçaba l Douro, alhá no fondo, cumo serpiente scundida, nun lhaberinto de sbarrulhados.
A cachos sentie-se brabear an roncos xordos i arrastrados que parecien salir de andrento dua desorde, de ls fins de mundo.
Tube mesmo la impression que eilhi acabasse l mundo.
A la nuossa frente l casariu renacentista.
Houbo yá quien acumparasse Miranda a uns currales de cabras i oubeilhas. Na berdade, dou-le ua cierta rezon, até cierto punto, al robés: ye claro!
Cintada ancanhiçada an gordas muralhas bedes l ganado de casas brancas sestiar al sol de Julho; alhá no meio apruma-se graciosa, cumo Pastora sbelta, la Sé, de braços alhebantados.
Deste lhado ls sborrelhados respeitables de l castielho, lembram esses pastores gastos pulas grandes eimbernias, que duran seis meses, i de las calmarias de l berano.
Al transponer l galaton de antrada cortado d’ua strada croneira, nun me detube que nun birasse ls uolhos para baixo, pal abismo facinante, scabado a mius pies, aton çcubri, por marabilha ua fita sberdeada, de la quelor de l lhino, seco, dar la buolta ambaixo de l fraguedo para lhougo se scunder.
La serpiente parecie ancantar-me; se iou me deixasse rebolcar!...
Matracas abistou nesta borda un sguicho de escuma, mas era ua azeinha colmeada de palha.
Iou senti naqueilha agonie l coraçon apertado, de quei!
De ls abismos i fraguedos adonde habitan las aiglas, solo abistadas pulas cuostas?
Pul mapa iou cuincie l riu Douro cume ls dedos de la mano. Corrie ls sous afluentes cul andicador, sien tropieços até de uolhos cerrados.
Miedo de quei? De la cidade de muralhas majestosas i torreones?
Nun serie antes, de l eisame?
Si, a miu lhado na sala grande, l Ferraç, miu bezino, antrou a tremer, cumo de maleitas, tanto que la senhora eisaminadora tubo que dezir alto a dá-le coraige:
- Á rapaç, pul amor de Dius, deixa de abanar essa carteira; queda assossegado que, naide te bai a fazer mal; nun bengas acá cun miedos, que nun bamos a quemer a naide!
Senti alíbio i nun fui solo! Tantos eisames yá passei.
Matracas mal afertunado, durante la redaçon, arramou, por afelcidade la tinta na carteira, l que fizo aparcer la pauta de la proba, un grande mapa çcuincido, de algun país que inda nun eisiste.
Mal abinturada redaçon i mal abinturada geografie!
No anterbalo fumos a jogar para junto de l poço de l castielho.
Este tem al redor uas scaleiras an caracol para abaixar. Un apostou que habie de porbar l’auga fresquita, tan fonda que mal se bie.
Deixou cair ua piedra i tamien cuçpinha para remexer las óndias que fazíssen raiados.
Bistes? Alhá baixo, a relhuzir?
Matracas sintado no parapeito ditou un problema deficílimo a un liceísta de la sue eidade que falaba grabe por tener bibido siempre no meio de la cidade.
Apostou que naide de la cidade l resuolbe! Naide! Alboriou!
Trés bicas stan a correr para un chafariç. Ua inche-lo nua hora, outra an dues, i outra an trés, ua de cada beç. An quanto tiempo l anchirán se corríren juntas?
Tocou. L cuntíno bieno a crabear ls resultados a la puorta. Demos un poulo de alegrie, mas lhougo la retebimos para ler un risco brumeilho suobre l nome de Manuel Loureiro Matracas i alantre na nota de reprobaçon.
An atençon resulbimos nun botar foguetes cume staba cumbinado, esse die.
Matracas de aspeto brutico, mas no fondo buono coraçon, dixo que nun se amportaba, que podiemos atirar foguetes que fazíssemos la nuossa fiesta, que nun se sentirie oufendido.
Dues lhágrimas teimosas rodórun pula cara i apartou-se eimocionado para trás de l cureto. Nós zbiemos-mos a cumbinar. Que nó, que nun chiçcariemos foguetes.
Afinal an ningun treato ou soto habie daqueilha mercadorie i para más precisiaba d’ua licéncia.
- Arrebuçados, queremos arrebuçados!

... ten cuntinuaçon ...

Sem comentários: