17.11.08

Martino

Cruç de Sant'Amaro i Capielha

Ua mala feita de cotin adonde de béç an quando chocalhaba l lápeç aspuis de un rudión más fuorte a camino de la scola i un libro de leitura éran l “Magalhanes” que Martino lhebaba todos los dies anté la casa de cantarie cula moreira al pie de l cabanhal pequeinho, mas nunca antes de haber ido a apanhar meio sembrador de castanhas alhá para adreitos a Ourrieta Cuba.
Scasso de chichas, amperrunhadico, cun siete ou uito anhos i yá de cara i tiesta meio angurriadas, era l retrato de fomes tamanhas cume nuites d’Eimbierno. Antelgéncia que tebira, de pouco ou nada adelantrarie contra la barriga chena d’aire que nien l’aliento de castanhas cozidas a rodrar nas tripas, desaiuno de todos los dies, aplaquiában. Sue mai, a quien you nunca cumprendi, talbéç pula rábia que siempre trazie cun eilha, ua mai solteira de dous zorros, sofrida, deixada al abandono por aquel a quien se dou, tamien nunca le tenerá dado nien meio agarimo que a todo mundo le gusta inda más quando se ye nino. Se an dalgun sfregante le dou ua risica pal filho más nuobo, nunca naide la biu. Ua persona que al melhor naide coinciu mas que a la sue maneira, a los sous, dou l melhor que tenie i sabie.
Un burro ruço i outro negro, cume you tamien naquel tiempo, éran la boiada que Martino guardaba alhá pa la Cabada ou no meio dalgun restrolho adreitos a los Palheirones.
Un die, chegado se calha de Bregáncia, tenerie él por ende uns catorze ou quinze anhos, talbéç menos, dóran-me la nobidade: Martino? Fui para Spanha a sebir nun Hostal!

Anté hoije, acho que nunca más stube cun él, mas hai cachico lembrei-me i dou-me ganas de le dar un abraço ... adonde quiera que steias.

Buonas nuites

i buona suorte

1 comentário:

Manolacas disse...

Olá Alcides

Bonito texto, neste escorreito mirandês da raia, tão belo na sua oralidade, que está em risco de se perder, ameaçado pelo mirandês aportuguesado cultivado em certos meios.
Um abraço