5.2.09

L bigor de la palabra

La fuorça de la palabra

Por mie própia lhéngua iou nunca lhoubarei
Todo l que dezir: la fuorça ye la nuossa lei,
Porque essa lei primária ye de la selba i de las fieras;
L tiempo yá passou! Bibimos outras eras.

Passórun tiranos quales napoleones
Que segórun naçones
I nun tebiran bergonha
De boziar lhibardade;
Lhibardade a los falcones
De se fartar a la buntade
I bangloriar-se aspuis
De forma inumana:
You fago aquilho que me dá na gana:
Tener cumpassion ye ser fraco i çprezible
- Dizen los petulantes sien deçfrace. Ancrible!

Por más que you biba, you nun los lhoubarei.
Lhoubarei esso si l manso canhonico,
Los que falan de paç a l einocente nino
Que bestido de arminho
Se ri a to la giente.
Nun lhoubarei los belhicosos, la tiranie.
De que sirbe estudar diplomacie
Se la anterran nas funduras de la tierra
An cabernas abiertas pulas bombas de la guerra?

Lhoubor pa la berdade i lhibardade,
La justícia, l amor, esso sí.

Demudai de eideias: arrogáncia, rancor.
Antón arrincarán deste miu peito
Palabras de lhoubor
Dun mérito purfeito.

(no oureginal)O vigor da palavra

Por minha própria língua eu nunca louvarei
Todo aquele que disser: a força é a nossa lei,
Porque essa lei primária é a da selva e das feras;
O tempo já passou! Vivemos outras eras.

Passaram tiranos quais napoleões
Que ceifaram nações
E não tiveram pejo
De clamar liberdade;
Liberdade aos falcões
De enfartar-se à vontade
E jactar-se depois
De forma inumana:
Eu faço aquilo que me dá na gana:
Ter compaixão é ser fraco e desprezível
- Dizem os petulantes sem rebuço. Incrível!

Por mais que eu viva, eu não os louvarei.
Louvarei isso sim o manso cordeirinho,
Os que falam de paz à criança inocente
Que, vestida de arminho
Sorri a toda a gente.
Não louvarei os belicistas, a tirania.
De que serve estudar diplomacia
Se a sepultam nas profundezas da terra
Em cavernas abertas pelas bombas da guerra?

Louvor para a verdade e liberdade,
A justiça, o amor, isso sim.

Troquem de ideias: arrogância, rancor.
Então arrancarão deste meu peito
Palavras de louvor
Dum mérito perfeito.


Padre Zé
Vilarinho de Vila do Conde – oitavo dia do início da segunda guerra do Iraque.

1 comentário:

AF disse...

tiro-le la mie gorra i drobo-me delantre de l padre Zé. I a la sue ouracion digo: amen.

Amadeu