3.4.08

Al Diabo

La gente iba-se amanhando na curralada. Él eran chapéus nuobos, cholas de strena, xambras de renda, saias cun riscas de beludo, camisas de poplina i calças de cotin feitas por tiu Chico Coxo. Capas cun honra i sien honra, de Cicuiro, Samartino i d’outros lhugares que habien benido a ber la gente i la cuonta.
De Samartino bieno Antonho, filho yá moço de tie Marie Cortiçuola, la mai, l pai Álbaro i l armanico Chico Maleitas. Benien al quelóquio ansaiado no eimbierno por tiu Cagón i tiu Antonho Delgado i aporbeitaban para ber a tiu Luissito – inda pariente de loinge de l abó d’Álbaro - i tie Sessária.
Ua croua era la paga por cada persona, los garoticos nada, só quien yá habie pagado “las antradas”!
Aqueilhas cuontas tán bien andonadas deixaban nuobos i bielhos cun cumbersas para meio anho i las rapazas cloradas solo de mirar ua mocidade tán pimpona!

Staba todo mundo a tomar atento nun santico que sbolaciaba de l alto de un bareiro …
HÁ HÁ HÁ HÁ tum trunm plás … QUANTOS LHIEBO HOIJE PA L CALDEIRÓN DE LOS EINFIERNOS?
Que diabo tán bien cumpuosto aquel Zé Polreta: bóç gorda, calagouça a bater ne l strado, cara spintarroxada de negro i burmeilho i un rabo de tranças anroscadas nua brime. Se calha habie stado meio anho ou más sien se lhabar tal era l tamanho de las cotras nas manos, nos joeilhos i ne las poças de los carcanháles.
Cada garotico scundie-se adonde pudie siempre que l diado s'amostraba. Tembraban cume las fuolhas de l álamo al pie de la puonte de baixo. Que miedo … era pior do que salir a las nuites sin pagar l bino i dar-se de caras cun tiu Bicente! Se l diabo era assi nun era de stranhar que tanta gente fusse a missa!

Na semana a seguir, staba Antonho a arar alhá pa la Bicha na tierra de frente a las Calçadas i sou armano Chico Maleitas, çcalço por bias de los calhos, guardaba la cabra i dous chebicos pequerricos na passaige que dá pa los Molinos de la Raia.
Zé Polreta na frente de sue junta de bacas prontas pa la relba, guelhada na mano, passada cumpassiada, cun ar sereno mal ancarado cume quaije siempre, bai abaixando adreitos a la tierra de l’ourrieta de la Falgueira ancurtiando camino anté l pastorico.
Ancaran ul pa l outro, Chico ampeça a tembrar, ye l diabo, nun ye, asparecer si se asparece, cara retratada i cagada cume siempre, l cheiro inda nun se habie tirado que l’auga staba frie, que fago, quedo-me calhadico que stá eilhi miu armano …
- Antón rapáç, como-te la mocha ou lhiebo-te los chibos? Solta Zé Polreta cum bóç de truno.
Ay que si yê l diabo … Dius m’acuda … “á paticas” …
Cume las cholas nun pesaban i albarcas nun habie, los dedicos furan quedando marcados na tierra inda meio fresca i n elas poças d'auga dal camino anté Samartino. Curriu tanto i tán assustado que solo mirou para trás quando chegou al meio l lhugar.
- Ah Zé, para que m'assustas l garoto que inda l'oubrigas a chimpar nalgun poço de la mina! – boziou Antonho.
- Nun téngas miedo que él sabe l camino.

Dous ou três anhos antes de morrer por ende cun oitenta anhos, staba Zé Polreta sentado ne l sou puial al soalheiro quando passan dous tius, Demingos i un çcoincido, rue arriba adreitos al Prado.
- Buonas tardes! Antón a sorber la raçica caliente?
- Buonas tardes mos dé Dius. Ando a spreitar las melras a ber para adonde lhieban al çubiaco! I antón quien yê este pimpón que bén cuntigo?
L farrusteiro mirou a Zé, purmeiro cun cara de poucas fiestas, aspuis más ameroso, standiu-le la mano, cumpassiou la bóç i atirou-le:
- Pus mira que se fusse hoije nun me scapaba no! you nun sei se fui de l cheiro se de la "belheza" mas solo parei debaixo de l scanho!
Por ua béç bieno-le ua lhagrimica ambergonhada al diabo, alhebanta-se stribado no caiato, abraça Chico Maleitas, mira pa la preça de casa i cun ar de santo solta la bóç:
- Á Marie! Trai la chabe de la dega que yá tenemos cumpanha para poner la torneira a la cuba de dieç almudes!

Buonos dies ...
... i buona suorte
.

4 comentários:

faustino.antao disse...

Buonas nuites Boieiro.
Stou a ler l tou testo, son quaisque di� de la nuite. L die at� me corriu de fei�on, mas se stubisse de mala cara bundarie ler la tue cuonta i lhougo quedarie bien �puosto.
Bien guapa i bien cuntada esta cunta de "Al diabo".
Cumo me dou la risa, i resum�run las lhembran�ias de ls queloquios que se fazien an Zen�zio puls anhos 60 (tenie you di� anhos). Un deilhes ne l curral de tiu Agrepino fui " L filho prodigo" que tamien metie un diabro i un fadista, esses eicelentes atores inda b�ben, esses tius son tiu Eim�lio i tiu Jacinto.
Inda te quiero dezir s'algun die oubires amentar ne l "Siete Pares de Fr�ncia" als mais bielhos dende queda a saber que fui an Zen�zio, l'acena�on de mais nomeada que pulas tierras de Miranda se fizo
nessa era.
B�ngan dende mais cuontas amigo Boieiro.

Amadeu disse...

Buonas nuites á Boieiro,

Ler cousas bien screbidas dá-me quelobrinas pula spina arriba. Tu mira a ber se m'amolas la spina...

I tu á Faustino, adonde fuste a saber de tanto punto d'anterrogaçon?

Un abraço,
Amadeu

Boieiro disse...

Buonas tardes

Pus se nun botamos uas lhonas eiqui para mos rirmos un cachico nun tenemos muito sítio adonde, al final dal die, dezir uas barbaridades an mirandés.
I inda bós nun listes las que Manuel Carbalho stá a andonar!
You tamien nun beio la hora de las ler. Stán no lhagar a furmantar!

Abraços

Boieiro disse...

Á Amadeu
Pus tu toma cuonta de la spina, home, que you sei l que yê esso de beras.